Bay Davis'in Evi

Soğuk havanın hükmettiği sokakta, yanmayan sokaklambalarının altından süzülüyordu. Görünmezliğin hükmünü giymişti. Yanından geçen insanlar birer birer yok oluyordu gözünde. Ellerini önünde bağladı. Adımlarını hızlandırdılar. Gök gürlemeleri yeryüzünü sallıyordu. Az sonra şimşekler çakmaya başlamıştı. Kafasını kaldırıpı gök yüzüne baktı. Yağmur damlaları yüzüne çarpıyordu. Yavaş yavaş yaşıyorlar, ve sonra yere çarpıp yok oluyorlardı.

Ellerini havaya kaldırdı ve yağmur damlalarını avuçlarında hissetti. Tüm vücudunun kendini serbest bıraktığını hissetti. Gözlerini yağmur damlalarının ağır akışına bağlamıştı. Kendisini farklı bir dünyada hissetmişti. Yağmur iyice hızlanmıştı. Yere çarpan damlaların sesi beyninde büyüyordu. Bir deniz dalgası gibi olmuştu. Hızla kayalıklara çarpan bir dalga gibi. İlerlemeyi kesmişti. Yağmur damlalarının emri altındaydı ruhu.

Evin girişinde yerde su birikmişti. Kocaman bir göl gibi görünüyordu. Sağa sola sallanan yansımasına baktı. Uzun bir dalgınlık basmıştı onu. Üzeri de oldukça ıslanmıştı. Will beklemeden asasıyla kapıyı ayırdıktan sonra içeri daldılar. İçerisi dışarıya göre biraz daha sıcaktı ama ne fayda? Tam sıcak değildi ya. .

Will,Stesha’nın omzundan paltosunu çıkardı, kendisininki ile bir kenara savurdu. Stesha kahve derisi şöminenin yanında ki koltuğa attı kendisini. William’ın paltosunu çıkarışını, pürüzsüz yüzünü ve vücudunu, bir süre hareketsizce izledi. Kadehi dudaklarına götürürken dahi gözlerini ondan ayıramıyordu. O kadar rahat ve huzurluydu ki şu an. Hiçbir şey bu anı bozamazdı. Uzun bir seyrin ardından dudaklarını William’ın boynunda dolaştırmaya başladı. Arada bir parmakları William’ın dağınık saçları arasında gezse de onun tutkulu öpücüklerine karşılık vermeye çalışıyordu.